I invite you to read my article in English, which was published in the online magazine "CYBEREmpathy"
||
Zapraszam serdecznie do przeczytania mojego artykułu w języku angielskim, który ukazał się na łamach internetowego magazynu "CYBEREmpathy"
czwartek, 7 lutego 2013
ART TEXTILE
BATIK
MAKATKI || TAPESTRY
 |
| Batik na jedwabiu, 76x43 cm Batik on silk , 76x43 cm |
 |
| Batik na jedwabiu 76x43 cm Batik on silk 76x43 cm |
 |
| Batik na jedwabiu, 76x43 cm Batik on silk 76x43 cm |
 |
| Batik na jedwabiu, 76x43 cm Batik on silk 76x43 cm |
 |
| Batik na jedwabiu, 76x43 cm Batik on silk 76x43 cm |
 |
| Batik na jedwabiu, 76x43 cm Batik on silk 76x43 cm |
SZTANDARY || FLAGS
 |
| Batik na jedwabiu 160x120 cm Batik on silk 160x120 cm |
 |
| Batik na jedwabiu 160x120 cm Batik on silk 160x120 cm |
 |
| "Makatka" haft na bawełnie, 50x70cm, 2009 r |
 |
| "Makatka" haft na bawełnie, 50x70cm, 2009 r |
 |
| "Makatka" haft na bawełnie, 50x70cm, 2009 r |
 |
| "Makatka" haft na bawełnie, 50x70cm, 2009 r |
 |
| "Makatka" haft na bawełnie, 50x70cm, 2009 r |
FOLK RITUALS CUT-OUT || OBRZĘDY LUDOWE- WYCINANKI
The ceremony of marriage, as well as a funeral one used to be the most important events in the life of a folk community. They marked the passages in the cycle of life, were connected with intense emotions- of joy and sorrow. Both the wedding and funeral ceremonies were celebrated at home, in peasant's cottage. The house represented the sacred areas, the festive mood that all people find necessary: a table serving as the sacrificial table, sacred pictures serving as the House of God. Durring weddings, the house was the host's showcase, furnished and decorated with the utmost care. Both the rich and the poor were dying at home. It was a common opinion that a decease at different place ( just like a suddan death ) violates the solemnity of death, disturbs the order of the customs and ceremonies related to death.
||
Ceremonia zaślubin jak i ceremonia pogrzebowa były najważniejszymi wydarzeniami w życiu ludowej społeczności. Wyznaczały cykl życia, jego przemiany, łączyły się z wielkimi emocjami – radości i smutku. Zarówno obrzędy pogrzebowe jak i weselne odbywały się w domu, chłopskiej izbie. Dom to obszary święte, konieczna wszystkim ludziom odświętność- stół spełniający funkcję stołu ofiarnego, święte obrazy spełniające funkcję Domu Bożego. W czasie wesel był wizytówką gospodarzy, urządzony i przystrojony z największą dbałością. Ludzie zarówno bogaci jak i biedni umierali w domu. Powszechnie uważano, że zgon w innym miejscu ( tak jak i zgon nagły) narusza majestat śmierci, zakłóca porządek zwyczajów i ceremonii ze śmiercią związanych.
||
Ceremonia zaślubin jak i ceremonia pogrzebowa były najważniejszymi wydarzeniami w życiu ludowej społeczności. Wyznaczały cykl życia, jego przemiany, łączyły się z wielkimi emocjami – radości i smutku. Zarówno obrzędy pogrzebowe jak i weselne odbywały się w domu, chłopskiej izbie. Dom to obszary święte, konieczna wszystkim ludziom odświętność- stół spełniający funkcję stołu ofiarnego, święte obrazy spełniające funkcję Domu Bożego. W czasie wesel był wizytówką gospodarzy, urządzony i przystrojony z największą dbałością. Ludzie zarówno bogaci jak i biedni umierali w domu. Powszechnie uważano, że zgon w innym miejscu ( tak jak i zgon nagły) narusza majestat śmierci, zakłóca porządek zwyczajów i ceremonii ze śmiercią związanych.
Dzwoneczek loretański i przewrócone stołki
Odmawiano modlitwy za konających, jedną po drugiej prosząc Boga i wszystkich świętych o zmiłowanie i szybką śmierć dzwoniąc przy tym lekko dzwoneczkiem loretańskim zwanym także dzwonkiem świętej Barbary, aby dusza odeszła już ze świata. Czasami posyłano kogoś z rodziny do kościelnego prosząc aby uderzył w kościelny dzwon, wierząc że to nakłoni duszę do opuszczenia umęczonego ciała. Na znak żałoby i aby przeszkodzić duszy zbliżyć się do martwego ciała przewracano stołki i inne sprzęty. Wierzono że dusza błąka się jeszcze w pobliżu nieboszczyka i być może zechce wejść w jego ciało, a przez to zmarły stanie się żywym trupem.
 |
"Dzwoneczek loretański i przewrócone stołki" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
" Lloretan bell and overturned stools" cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
Klepsydra
Tradycyjnym sposobem zawiadamiania o śmierci było oznaczenie domu. Na drzwiach wejściowych wieszano krzyżyki, obrazki święte, czarne żałobne kokardy, gałązki brzozy i różne medaliki. Oznaczenie domu żałoby zobowiązywało przechodniów do zachowania powagi i okazania szacunku w obliczu śmierci. Było to także ostrzeżeniem i sygnałem do zachowania ostrożności. Dom w którym leżał nieboszczyk, stawał się obszarem niebezpiecznego, magicznego działania martwego.
|
 |
"Klepsydra", wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Obituary",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Zatrzymywanie zegarów i gromnica w ręku
Konającemu wkładano do rąk zapaloną , poświęconą w kościele gromnicę- symbol pojednania z Bogiem i światłości wiekuistej .Zatrzymywano także zegary aby zmarłemu, dla którego skończył się ziemski czas, nie zakłócić ciszy i spokoju. Lub w innej wersji: aby zegar nie zaczął odmierzać żywym czasu zmarłego i nie spowodował ich przedwczesnego zgonu.
 |
"Zatrzymywanie zegarów i gromnica w ręku" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Stopping the clocks and a candle in the hands",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Śmiertelnica
Wielką ceremonią pogrzebową było ubieranie zmarłego do trumny. Najstarszym ubiorem trumiennym w Polsce była długa biała lniana koszula zwana śmiertelnicą lub giezłem. Dziewczęta i młodych chłopców, narzeczonych i nowożeńców ubierano w stroje weselne. Zmarłym pannom zawsze do trumny rozpuszczano włosy i ubierano je w białe suknie.
 |
"Śmiertelnica" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"The gown of the dead",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
W domu w którym znajdował się zmarły, a przede wszystkim w pomieszczeniu w którym wystawiona była trumna, zasłaniano lustra lub odwracano je do ściany, na znak żałoby i aby na tafli lustrzanej nie utrwaliło się odbicie zmarłego, a zwłaszcza jego oczy, gdyż ich spojrzenie mogło być śmiertelnym zagrożeniem dla domowników.
 |
"Zasłanianie luster" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Covering the mirrors",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Rozpleciny
Rozpleciny były symbolicznym pożegnaniem panieństwa. Druhny, śpiewając żałosną pieśń, przystrajały włosy panny młodej gałązkami, kwiatami, kokardkami. Bogato przystrojony warkocz skrywały pod chustą. Kiedy do domu przybywał orszak weselny złożony ze swatów i drużbów, ze starostą na czele, ale bez pana młodego, przy dźwiękach kapeli rozpoczynano obrzędowe pożegnanie panieństwa. Starosta, pierwszy drużba lub brat dziewczyny ściągał jej chustę z głowy i rozplatał warkocz, usuwając ozdoby.
 |
"Rozpleciny" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Unbraiding",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Oczepiny
Wieczorem w pierwszym dniu wesela nadchodził czas na celebrowany przez kobiety obrzęd przejścia. Zgodnie z tradycją i oczekiwaniem gości weselnych, panna młoda manifestowała swój żal, niechęć, sprzeciw i pozorowała odwlekanie ceremonii. Starościny brały ją pod ręce, sadzały na krześle i przy wtórze pieśni zdejmowały jej z głowy wianek, następnie nakładały małżeński czepek, a panna młoda trzykrotnie z płaczem go zrzucała.
 |
"Oczepiny" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Unveiling and capping ceremony",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Późnym wieczorem, dzień przed weselem, do domu panny młodej przychodził pan młody ze swoją drużyną i muzyką. Panna młoda siadała przy stole, naprzeciwko narzeczonego i toczyła w jego stronę swój upleciony właśnie ślubny wianek. Łapał go i zatrzymywał tylko pan młody. Wszyscy zgromadzeni w izbie mieli za zadanie przeszkodzić panu młodemu, śpiewając przy tym i przygrywając na ludowych instrumentach.
 |
"Wieńczyny" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Wedding eve",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Pieczenie kołaczy
Zgodnie ze zwyczajem, starościny ( zwane korowajnicami) piekły kołacz weselny- korowaj. Kiedy ciasto było już w piecu, kobiety podskakiwały, klaskały w ręce i uderzały trzonkiem łopaty chlebowej w powałę, aby wyrosło wysokie i piękne; bo udany, kształtny i rumiany korowaj wróżył młodej parze szczęście i dostatek. Natomiast krzywy i popękany oznaczał małżeńskie niesnaski, kłopoty i choroby.
 |
"Pieczenie Kołaczy" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Baking of the Kolache",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
Rózga weselna
Ostatnią symboliczną uroczystością wieczoru panieńskiego była ceremonia przekazywania rózgi weselnej - ozdobionej gałązki sosny lub świerku, owocami, zielonymi listkami, orzechami, wstążeczkami itp. Kobiety oddawały ją przewodnikowi wesela – staroście. Od tej pory, miał on na zmianę ze swoją żoną sprawować pieczę nad rózgą i prawidłowym przebiegiem wesela
 |
"Rózga weselna" wycinanka 34x46cm ołówek,karton 2012
"Wedding twig",cut-out, 34x46 cm, pencil, paper 2012
|
CEREMONY II || CEREMONIE II
 |
| "Komunia Święta" 2012, olej wodny na płótnie, 100x140cm "Holy Comunion" 2012, oil on canvas, 100x140cm |
 |
| "Komunia Święta:1" 2012, olej wodny na płótnie, 100x60cm "Holy Comunion I" 2012, oil on canvas, 100x60cm |
 |
| "Komunia Święta:1I" 2012, olej wodny na płótnie, 100x60cm "Holy Comunion II" 2012, oil on canvas, 100x60cm |
 |
| "Pogrzeb" 2012, szlagmetal, olej wodny na płótnie, 100x140cm "Funeral" 2012, shlagmetal, oil on canvas, 100x140cm |
 |
| "Rodzina" 2012, szlagmetal, olej wodny na płótnie, 100x140cm "Family" 2012, shlagmetal, oil on canvas, 100x140cm |
 |
"Rodzina II" 2012, szlagmetal,akryl,olej na płótnie 50x70 cm
"Family II" 2012, shlagmetal,acryl, oil on canvas 50x70cm
|
 |
| "Rodzina I" 2012, szlagmetal, olej wodny na płótnie, 60x80cm "Family I" 2012 ,shlagmetal, oil on canvas, 60x80cm |
 |
| "Grajcy", 2013, szlagmetal, olej, 120x100 cm "Musicians" 2013, shlagmetal, oil on canvas, 120x100cm |
SERIES: CEREMONY || CEREMONIE
Series "Ceremony" directly derived from the "Polish Madonna". It refers to the folk costumes and its importance divinity and dignity. The work focuses on ornamentation costumes to look like they Dresses "founded" on the holy icons. The contrast between the body and garment form should be clearly and precisely cut ornament from a person-such as is obtained with images of the Virgin Mary. Figures presented in a rigid, unemotional set posed for pictures as if they do not interfere and do not be a competition for the costume-which is the primary element here. It is God which gives meaning and dignity of character. The pictures do not dominate the real colors taken from the original costumes, but monochrome, slightly subdued-symbolizing the tradition that has passed, clothes that no longer meet now his former role. Are established then only after it to bring up old memories, or to begin to cultivate new habits of their grandparents. With this color I also want to move away from the typical folkloric significance of clothing, but give them the qualities of dignity. This is because in the case of monochromatic outfits-worn during Holy Communion., Christening or wedding. They symbolize innocence and purity, and divinity
||
||
Cykl Ceremonie bezpośrednio wywodzi się z cyklu "Madonny Polskie". Nawiązuje do stroju ludowego oraz jego znaczenia boskości i godności. Prace skupiają się na ornamentyce strojów ludowych, aby przypominały
one sukienki „założone” na święte ikony. Kontrast pomiędzy ciałem postaci a
ubiorem powinien być wyraźny i dokładnie odcinać ornament od osoby- tak jak
uzyskane jest to przy obrazach Matki Boskiej. Postacie przedstawione w sposób
sztywny, bez emocji ustawione jakby pozowały do zdjęcia mają nie zakłócać
i nie być konkurencją dla stroju-który
jest tu elementem pierwszoplanowym. To on bowiem nadaje postaci znaczenia i
dostojeństwa. W obrazach nie dominuje prawdziwa kolorystyka
zaczerpnięta z oryginalnych strojów ludowych, ale monochromatyczna, lekko
przygaszona- symbolizująca tradycję która już minęła, stroje które nie
spełniają już teraz swojej dawnej roli. Zakładane są ówcześnie jedynie po to aby przywołać dawne wspomnienia, lub zacząć
kultywować od nowa zwyczaje swoich dziadków. Dzięki tej kolorystyce chcę także
odejść od typowego folklorystycznego znaczenia ubioru, ale nadać im cechy
dostojeństwa. Tak jest bowiem w przypadku strojów jednobarwnych- noszonych w
czasie komunii św., chrztu lub wesela. Symbolizują one niewinność i czystość, a
także boskość
 |
| "Para Młoda" 2011, olej wodny na płótnie 120x100cm "Wedding couple", 2011, oil on canvas 120x100cm |
 |
| "Druhny" 2011, olej wodny na płótnie 120x100cm "Bridesmaids", 2011, oil on canvas 120x100cm |
 |
| "Drużba" 2011, olej wodny na płótnie 120x100cm "Couple", 2011, oil on canvas 120x100cm |
 |
| "Drużyna weselna" 2011, olej wodny na płótnie 100x140cm "Wedding group", 2011, oil on canvas 100x140cm |
SERIES: POLISH MADONNAS || CYKL: POLSKIE MADONNY
The folk costume is an integral part of Polish folklore. Characteristic for the region has become a showcase of every rich host. He was a source of pride, treated with due respect, sometimes passed down from generation to generation became known folk relics. It said everything about the site, its traditions and household of. It was a determinant of identity and belonging settlers to the region. Assumed only on important occasions, became a symbol of dignified and solemn ceremony. It delighted above all a riot of ornaments and designs. Beautiful embroidery, openwork lace and intricate jewelery was permitted only for the rich. This was in fact symbolize glamor, wealth but also the divinity and dignity.
My work focuses on ornamentation costumes so that they resembled dresses "founded" on the holy icons. Figures presented in a static, central, with a serious expression on his face as well as the icons. Only gestures betray emotions form. All three gestures are taken from icons and thoroughly with Marian performances. My series is a series of Polish Madonnas-ordinary women dressed in festive costumes become goddesses our Polish Mothers of God.
The series consists of three images-three Madonnas from different regions of Polish blue-region-Krakow (Cracow ornament inspired embroidery), green-region Łowicki (łowicki inspired ornament cutouts) and red-region Kurpian (Kurpie inspired ornament cut-outs called "leluje")
||
Strój ludowy
jest nieodłączną częścią polskiego folkloru. Charakterystyczny dla danego
regionu stał się wizytówką każdego bogatego gospodarza. Był powodem do dumy,
traktowany z należytym szacunkiem, czasem przekazywany z pokolenia na pokolenie
zyskał miano ludowej relikwii. Mówił wszystko o danym miejscu, o
jego tradycjach i domownikach. Był
wyznacznikiem tożsamości i przynależności osadników do danego regionu.
Zakładany tylko na ważne okazje, stał się symbolem dostojnych i uroczystych
ceremonii. Zachwycał on przede wszystkim feerią
ornamentów i wzorów. Piękne hafty, ażurowe koronki i misterne
jubilerstwo dozwolone było tylko dla najbogatszych. Miało bowiem symbolizować
przepych, bogactwo ale także boskość i godność.
Moje prace
skupiają się na ornamentyce strojów ludowych, tak aby przypominały one sukienki
„założone” na święte ikony. Postacie przedstawione w sposób statyczny,
centralny, z poważnym wyrazem twarzy tak samo jak w ikonach. Jedynie gesty
zdradzają emocje postaci. Wszystkie trzy gesty zaczerpnięte są z ikon, a
dokładnie z przedstawień maryjnych. Mój cykl to cykl Polskich Madonn- zwykłe
kobiety ubrane w odświętne stroje stają się boginiami- naszymi polskimi Matkami
Bożymi.
Seria składa
się z trzech obrazów- trzech Madonn z różnych regionów Polski niebieski- region krakowski- (ornament
inspirowany krakowskimi haftami), zielony- region łowicki ( ornament
inspirowany łowickimi wycinankami) oraz czerwony- region kurpiowski ( ornament
inspirowany kurpiowskimi wycinankami tzw. lelujami)
"Madonna Krakowska" 120x80 cm, olej wodny na płótnie, 2011
"Madonna from Cracow" 120x80cm, oil on canvas, 2011
"Madonna Kurpiowska" 120x80 cm, olej wodny na płótnie, 2011
"Madonna from Kurpie" 120x80cm, oil on canvas, 2011
"Madonna Łowicka" 120x80 cm, olej wodny na płótnie, 2011
"Madonna from Łowicz" 120x80cm, oil on canvas, 2011
Subskrybuj:
Posty (Atom)